وقتی در زمانه‌­ای تاریک و ظلمانی زندگی می­‌کنید، پیش از آن­که دست به انجام هر کاری بزنید، به‌­ناچار باید با چند پرسشِ دشوار روشن کنید:

• چرا این کار؟
• چرا حالا؟
• و این اصلاً چه ربطی به ما دارد؟

  گفتن ندارد که ما ــــــ همۀ ما ــــــ مدت‌هاست در شرایط عجیبی به‌­سر می‌­بریم. تقریباً حالِ هیچ­‌کدام‌­مان خوش نیست. و خب، در چنین وضعیتی، هرکسی حق دارد بپرسد: چرا اسپینوزا؟ در آشوب و التهابِ این روز­ها، یک فیلسوف قرن هفدهمیِ هلندی چه دارد که به ما آدم‌های غمگین و خشمگین بگوید؟ خلاصه‌­ترین پاسخِ ممکن این است: در این وانَفسا، تصمیم گرفتیم سراغ اسپینوزا برویم چون فکر می‌­کنیم که او هم عواطف انسانی (مهم‌­تر از همه، خشم و اندوه) را خیلی‌خوب می‌­شناسد (خودش زندگی زیر سایۀ سنگینِ استبدادِ کنیسه و کلیسا را عمیقاً تجربه کرده) و هم درک حیرت‌­انگیزی از مفهوم «آزادی» دارد، درک و شناختی که بعد از 300 سال، هنوز و همچنان، تَر و تازه مانده است و به درد می‌­خورَد. «از خشم تا آزادی» قرار است فرصتی باشد برای یک گفت‌­وگوی جمعی با یک ذهنِ زیبا،گفت‌وگویی دربارۀ:

• نگاه اسپینوزا به احساسات و عواطف انسانی (غم، خشم، امید، یأس، شادی و…)
• رویکرد او به سیاست و مفاهیمی مثل سلطه، بَردگی، توان، و آزادی
• و درنهایت، کشف امکانات رهایی‌­بخشی که همۀ این‌­ها پیشِ روی ما می‌­گذارد.

  بله، ما ــــــ همۀ ما ــــــ در زمانه‌­ای ظلمانی و تاریک به‌­سر می‌­بریم، اما تقریباً از یک چیز مطمئن­‌ایم: اینکه خیال نداریم دست از امید و تمنّای آزادی بر­داریم، همچون کسی کـه در کشتیِ شکسته‌­ای، از تیرکی درحالِ سقوط آویزان شده است تا شاید در میانِ آن‌همه بیم و امید، نشانه‌ای از رهایی بیابد.   و نکتۀ نهایی هم اینکه حضور در این جلسات، نیازی به پیش‌­زمینه و دانشِ فلسفی ندارد. اگر داشته باشید که چه بهتر! اگر هم نه، هیچ مشکلی نیست.